بن ماضی و بن مضارع از مهمترین مباحث گرامر زبان فارسی هستند که برای درک بهتر جملهها و صرف فعلها به کار میروند. در ادامه توضیح میدهم:
### بن ماضی:
بن ماضی ریشه فعل است که به زمان گذشته اشاره دارد. این بن برای ساختن زمان گذشته استفاده میشود. برای مثال، در فعل "نوشتن"، بن ماضی "نوشت" است. بن ماضی معمولاً به این شکل است:
**فعل + "-ت" برای اشخاص مختلف از جمله "من"، "تو"، "او" و ...**
مثال:
- من کتاب را *خواندم* (خواندن → خواند)
### بن مضارع:
بن مضارع ریشه فعل است که به زمان حال یا آینده اشاره دارد. این بن برای ساختن زمان مضارع و آینده استفاده میشود. برای مثال، در فعل "نوشتن"، بن مضارع "مینویس" است. بن مضارع معمولاً به این شکل است:
**"می" + فعل در ریشه برای زمان حال / صرف مستقیم برای زمان آینده**
مثال:
- من کتاب را *میخوانم* (خواندن → میخوان)
### جمعبندی:
- **بن ماضی**: استفاده برای زمان گذشته (مثلاً خواندم، نوشتم)
- **بن مضارع**: استفاده برای زمان حال و آینده (مثلاً میخوانم، مینویسم)
اگر بخواهید میتوانید این مفاهیم را با استفاده از جملات بیشتر تمرین کنید تا تسلط بیشتری پیدا کنید. اگر سوال دیگری دارید یا مایلید بیشتر بدانید، خوشحال میشوم کمک کنم!